به نقل از «مشرق»

ادامه یافتن شکست‌های سعیدملکان و بهرام توکلی با مترجم

تاریخ انتشار: ۷ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۴۴۸۳۴

علاوه ‌بر بی‌داستانی، آنچه «مترجم» را به یک اثر غیرقابل تماشا بدل کرده، سیطره پیچیده‌گویی مهمل و بیهوده‌ای است که هیچ کارکرد دراماتیک و زیبایی‌شناسانه‌ای ندارد و به شدت متظاهرانه است.

به گزارش مشرق، روزنامه صبح نو درباره آخرین ساخته مشترک سعید ملکان و بهرام توکلی نوشت: مجموعه «مترجم» محصول نماوا که بهمن سال گذشته آغاز شد و مدتی پیش به پایان رسید، با وجود همه بازیگران شناخته‌شده‌ای که داشت و عوامل پشت صحنه شاخصی که در ساخت آن نقش داشتند، اثری شکست‌خورده لقب گرفت؛ مجموعه‌ای که پیش از انتشار بسیار پرامید به نظر می‌رسید؛ اما در زمان انتشار، میدان نمایش خانگی را به شکل کامل به رقبای خود واگذار کرد و بسیار بی‌سروصدا نیز خاتمه یافت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

خالق اثر، دقیقا شبیه به فردی است که لقمه را دور سرش می‌چرخاند تا بگوید توان این کار را دارد، اما نمی‌تواند لقمه را به دهانش بگذارد! در «مترجم» هم بهرام توکلی، روایت را فقط پیچ و تاب داده تا بگوید بلد است این کار را بکند، درحالی که بلدنمایی‌اش، بی‌خود و بی‌جهت است و مخاطب را سرگردان و از دیدن این سریال، دلزده می‌کند.«مترجم» نخستین ضربه را از پیچیدگی خورد. درحالی‌که بسیاری از سریال‌بین‌های ایرانی به قصه‌هایی ساده و سرراست عادت دارند، سریال بهرام توکلی، قصه‌ای پر از پیچیدگی و ابهام داشت که با فلش‌بک‌های متعدد به زمان‌های مختلف، ارتباط بیننده را با آن به حداقل می‌رساند. به همین دلیل بسیاری از مخاطبان سریال با دیدن همان قسمت‌های نخست، گیج می‌شدند و در ادامه، دیگر جذابیتی برای تماشای این اثر نمی‌یافتند.

گفته می‌شود صنعت تولید فیلم و سریال، صنعت «تصویر» است و این محصولات باید برای مخاطب، «تصویر» نمایش دهند؛ حال چه قصه و چه روایت، هرچه را که هست، باید در قالب تصویر نمایش داد. «مترجم» اما از این ضعف نیز رنج می‌برد که بیش از آن‌که به وسیله تصویر با مخاطب خود قصه بگوید، به وسیله دیالوگ سخن می‌گفت و به جای نمایش قصه، آن را از زبان کاراکترها تعریف می‌کرد.

بینندگان این سریال، از بسیاری وقایع، زمانی مطلع شدند که شخصیت‌ها در دیالوگ‌هایی، به آن ارجاع می‌دادند. طبیعی است که مخاطب گسترده، به چنین اثری روی خوش نشان ندهد؛ چراکه از این نظر، آن را بیشتر شبیه نمایش رادیویی می‌بیند تا سریال تلویزیونی (خانگی).

سریال بهرام توکلی و سعید ملکان البته نقاط ضعف دیگری نیز داشت که از آن جمله می‌توان به فضای کمابیش مالیخولیایی‌اش اشاره کرد. درحالی‌که توکلی در فیلم‌های نخست سینمایی‌اش، تجربیات مناسبی در عرصه درام‌های روان‌شناسانه داشت و آثارش در میان منتقدان و همچنین مخاطبان پیگیر و جدی سینما دیده شده بود، این تجربیات را به شکلی دیگر به عرصه سریال آورد که البته شکست خورد.

علت این اتفاق نیز روشن است؛ مدیوم «سریال» بیش‌تر از فیلم سینمایی با مخاطب عام سروکار دارد و سریالی که برای مخاطب عام، جذابیتی نداشته باشد، طبعا نخستین گام موفقیت را طی نکرده است. به همین دلیل، به نظر می‌رسد بهتر بود «مترجم» به عنوان یک فیلم بلند سینمایی ساخته و نمایش داده می‌شد؛ اگر چه از نظر زمان، طبعا مناسب یک محصول ۹۰ یا ۱۲۰ دقیقه‌ای نیست و نیاز بود کوتاه شود؛ اما از نظر فضا و حال‌وهوا، بیش‌تر از آن‌که مناسب یک سریال باشد، مناسب یک فیلم بود.

«مترجم» البته برای موفقیت در شبکه نمایش خانگی، دچار یک عیب دیگر هم بود. درحالی‌که سال‌هاست در پلتفرم‌های نمایش خانگی و حتی پیش از آن انتشار نسخه فیزیکی (دی‌وی‌دی) محصولات عاشقانه بیش از ژانرهای دیگر مورد استقبال قرار می‌گیرد و سازندگان آثار در ژانرهای مختلف، سعی می‌کنند با گنجاندن روابط احساسی در محصولات نمایشی، موقعیت‌های دراماتیک ایجاد کرده و مخاطب را همراه خود کنند، «مترجم» راهی دیگر رفت و طبعا به نتیجه‌ای دگرگون هم رسید که استقبال تماشاگر را در آن نداشت. روابط عاشقانه و برانگیختن عواطف مخاطب که در قصه‌ای جنایی و در پی قتل یک شخص محبوب، بسیار ممکن و بلکه ساده است، در این سریال جایی نداشت.

با مجموعه نکاتی که گفته شد، به نظر می‌رسد بهرام توکلی، نظر مثبت بسیاری از منتقدان و تماشاگران را جلب کرده بود، پس از دو تجربه نگارش فیلم‌نامه «بیمار استاندارد» به کارگردانی سعید آقاخانی برای تلویزیون و «نهنگ آبی» به کارگردانی فریدون جیرانی برای فیلیمو، در سومین تجربه سریالی خود نیز ناموفق بوده است. زوج موفق توکلی- ملکان که در سال‌های اخیر با آثار شاخص و قابل‌ توجهی چون «تنگه ابوقریب»، «غلامرضا تختی» و «روز صفر» شناخته می‌شوند و با بازگشت به عرصه سریال‌سازی باز هم ناموفق بوده‌اند. آیا مدیوم سریال برای بهرام توکلی خوش‌یمن نیست؟

همچنین پیشتر کیهان با انتشار نقدی درباره این سریال نوشت: علاوه ‌بر بی‌داستانی، آنچه «مترجم» را به یک اثر غیرقابل تماشا بدل کرده، سیطره پیچیده‌گویی مهمل و بیهوده‌ای است که هیچ کارکرد دراماتیک و زیبایی‌شناسانه‌ای ندارد و به شدت متظاهرانه است.

خالق اثر، دقیقا شبیه به فردی است که لقمه را دور سرش می‌چرخاند تا بگوید توان این کار را دارد، اما نمی‌تواند لقمه را به دهانش بگذارد! در «مترجم» هم بهرام توکلی، روایت را فقط پیچ و تاب داده تا بگوید بلد است این کار را بکند، درحالی که بلدنمایی‌اش، بی‌خود و بی‌جهت است و مخاطب را سرگردان و از دیدن این سریال، دلزده می‌کند.

واقعیت این است که برخی فیلمسازان چون توان خلق داستان و درام را ندارند، رو به بازی با زمان و به اصطلاح شکستن خط زمان و پیچیده گویی می‌آورند. درباره «مترجم» هم این حکم صادق است. چون در این سریال مقدمه یک معما شکل می‌گیرد اما سازنده اثر نه داستانی در دست دارد و نه توان تعلیق و معما، بنابراین متن کار را با شکستن زمان و پیچاندن روایت پر کرده است.

منبع: مشرق

کلیدواژه: انتخابات ترکیه قیمت سعید آقاخانی غلامرضا تختی نهنگ آبی مترجم سعید ملکان فریدون جیرانی تنگه ابو قریب تنگه ابوقریب بهرام توکلی مجموعه مترجم خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت بهرام توکلی تا بگوید

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۴۴۸۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«آکادمی پرندگان» بیش از ۵۰ میلیون تومان فروخت

آمار فروش و تعداد تماشاگران نمایش‌های مجموعه تئاتر شهر، تالار هنر و همچنین تماشاخانه سنگلج تا پایان روز جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳ اعلام شد.

نمایش «گالیله» به کارگردانی شهاب‌الدین حسین‌پور که از ۲۹ فروردین در تالار اصلی با ظرفیت ۵۷۹ مخاطب و قیمت بلیت ۳۰۰ هزار تومان اجرای خود را آغاز کرده است، با مجموع ۸ اجرا و میزبانی از ۳ هزار و ۴۱۵ مخاطب (با احتساب بلیت تمام‌بها، نیم‌بها، تخفیف‌دار و مهمان) توانست به فروشی معادل ۷۸۸ میلیون و ۵۴۰ هزار تومان دست پیدا کند.

نمایش «روال عادی» به کارگردانی کیارش رُست که اجرای خود را از ۳۰ فروردین در تالار چهارسو، با ظرفیت ۱۳۲ نفر و قیمت بلیت ۱۸۰ هزار تومان آغاز کرده است، با مجموع ۸ اجرا و میزبانی از ۶۰۴ مخاطب توانست به فروشی معادل ۸۴ میلیون و ۲۷۶ هزار تومان برسد.

نمایش «توقف اتانازی» به کارگردانی محمدرضا عطایی‌فر که اجرای خود را از ۲۳ فروردین در تالار چهارسو با ظرفیت ۱۳۲ نفر و قیمت بلیت ۱۸۰ هزار تومان آغاز کرده است، با مجموع ۱۴ اجرا و میزبانی از ۱ هزار و ۱۱۰ مخاطب، توانست به فروشی معادل ۱۵۵ میلیون و ۴۳۰ هزار تومان دست پیدا کند.

نمایش «آن بُرد» به کارگردانی مهدی زندیه و آیدین تمبرچی نیز که اجرای خود را از ۲۳ فروردین در تالار قشقایی ساعت ۱۸ با ظرفیت ۹۶ نفر و قیمت بلیت ۱۷۰ هزار تومان آغاز کرده است، با ۱۶ اجرا و میزبانی از ۱ هزار و ۳۹۶ مخاطب، فروشی معادل ۲۱۲ میلیون ۲۹۶ هزار تومان داشته است.

نمایش «پس از» به کارگردانی مرتضی کوهی نیز که اجرای خود را از ۲۳ فروردین در تالار قشقایی، با ظرفیت ۹۶ نفر و قیمت بلیت ۱۴۰ هزار تومان آغاز کرده است، با ۱۴ اجرا و میزبانی از ۱ هزار و ۲۰۵ مخاطب به فروشی معادل ۱۳۸ میلیون و ۸۸۰ هزار تومان دست پیدا کند.

نمایش «آبی گونه» به کارگردانی کاوه مهدوی که از ۲۳ فروردین در تالار سایه با ظرفیت ۷۲ نفر و قیمت بلیت ۱۵۰ هزار تومان اجرای خود را آغاز کرده است، با مجموع ۱۴ اجرا و میزبانی از ۵۱۶ مخاطب به فروشی معادل ۵۳ میلیون و ۹۲۵ هزار تومان دست پیدا کند.

نمایش «کان لم یکن» به کارگردانی سید علی موسویان که از ۲۶ فروردین در تالار سایه با ظرفیت صندلی ۷۲ نفر و قیمت بلیت ۱۵۰ هزارتومان روی صحنه رفته است، با ۱۲ اجرا، ۳۰۲ مخاطب جذب کرده و به فروشی معادل ۲۷ میلیون و ۵۱۹ هزار تومان دست پیدا کرده است.

نمایش «نظام ابن عربی» به کارگردانی یاسمین عباسی که از ۲ اردیبهشت در کارگاه نمایش با ظرفیت صندلی ۲۶ نفر و قیمت بلیت ۱۰۰ هزارتومان به صحنه رفته است، با ۶ اجرا میزبان ۱۲۳ مخاطب بوده و به فروش ۹ میلیون و ۹۰ هزار تومان دست پیدا کرده است.

در تماشاخانه سنگلج، نمایش «سلطان عمراً بمیرد» به کارگردانی محمدجواد کبودرآهنگی که از ۴ اردیبهشت ۱۴۰۳ به صحنه رفته است؛ چهارمین اجرای خود را پشت سر گذاشت و در مجموع، میزبان ۱۵۷ تماشاگر بوده است. این نمایش با احتساب بلیت‌های تمام بها، نیم بها، مهمان و تخفیف‌دار با بلیت ۱۰۰ هزار تومانی و ظرفیت سالن ۲۳۶ نفری، مبلغ ۱ میلیون و ۹۹۰ هزار تومان فروخته است.

همچنین نمایش «شاماران» به کارگردانی ساسان شکوریان نیز که اجرای خود را از ۲۲ فروردین ۱۴۰۳ آغاز کرده است؛ با ۱۵ اجرا توانسته است ۴۹۸ تماشاگر را به تماشاخانه سنگلج جلب کند. این نمایش با احتساب بلیت‌های تمام بها، نیم بها، مهمان و تخفیف‌دار با بلیت ۸۰ هزار تومانی و ظرفیت سالن ۲۳۶ نفری، توانسته مبلغ ۲۲ میلیون و ۲۸۰ هزار تومان بفروشد.

در تالار هنر، نمایش «انگشتر اسرارآمیز» به کارگردانی میثم یوسفی که از ۳ اسفند ۱۴۰۲ با ظرفیت ۲۴۴ نفری به صحنه رفته است؛ با ۶ اجرا و قیمت بلیت ۱۰۰ هزار تومان، توانست ۶۰۱ تماشاگر را جلب کند و به فروش ۴۴ میلیون و ۱۲۱ هزار تومان دست پیدا کند.

همچنین نمایش «آکادمی پرندگان» به کارگردانی حسین مزینانی که از ۲۲ فروردین ۱۴۰۳ در تالار هنر با ظرفیت ۲۴۴ نفری به صحنه رفته است؛ با ۱۵ اجرا و قیمت بلیت ۱۰۰ هزار تومان، توانسته ۷۶۱ تماشاگر را جلب کند و به فروش ۵۰ میلیون و ۶۴۴ هزار تومان دست پیدا کند.

نمایشنامه‌خوانی «پینوکیو» به کارگردانی داود زارع که ۷ اردیبهشت در تالار هنر با ظرفیت ۲۴۴ نفری انجام شد، با ۱ اجرا و قیمت بلیت ۸۰ هزارتومان، توانست ۲۴۴ تماشاگر را به سالن جلب کند و به فروش ۱۹ میلیون و ۸۸۸ هزار تومانی برسد.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری رادیو تلویزیون